Jackie Kennedy nigdy nie pogodziła się ze śmiercią męża

Jackie Kennedy siedziała obok prezydenta Johna F. Kennedy’ego w limuzynie, kiedy kule przebiły ciało jej męża i jego życie brutalnie zakończono. Krew JFK rozbryzgała się na różowym garniturze Jackie, plamiąc nie tylko materiał. To był dzień, który zmienił naród, ale był to również dzień, który zmienił Jackie na zawsze.

Kiedy po tragedii, Pierwsza Dama weszła na pokład Air Force One, czekał na nią nowy zestaw ubrań i zaczęła oczyszczać twarz. Sekundę później pomyślała: Dlaczego zmyłam krew? Powinnam to tam zostawić. Niech zobaczą, co zrobili – powiedziała później Jackie magazynowi Life. W tym momencie dostrzegła potężne przesłanie jej poplamionego garnituru, naznaczonego krwią jej męża i tragedii, która go spotkała.

Po zabójstwie Johna F. Kennedy’ego nastąpiło wiele długich i nieprzespanych nocy. Mimo że Jackie wyprowadziła się z Białego Domu i odsunęła się od polityki, chwile grozy po zamachu z 22 listopada 1963 roku pozostały z nią do końca życia. Tak jak jej różowy garnitur, który nigdy nie został oczyszczony z krwi męża.

Klątwa Kennedych

Kennedy’owie byli znani z przekazywania kobiet między sobą, nawet z ojca na syna. Kiedy więc Robert „Bobby” Kennedy zakochał się w wdowie po swoim zmarłym bracie, musiało mu się to wydawać oczywiste, że zwiąże się z Jackie. To było jednak coś więcej niż zażyłość lub żałobne pocieszanie wdowy. Bobby rozumiał ból Jackie, ponieważ był to również jego ból po ukochanym bracie. Ale związek z Bobbym miał już napisane swoje zakończenie. 5 czerwca 1968 roku zastrzelono Robberta Kennedy’ego.

Po drugim zabójstwie Kennedy’ego, Jackie zauważyła, że zaczyna się pojawiać pewien wzór. Obawiała się, że przeciwko jej rodzinie, uknuto spisek i że dotknie to również jej dzieci. W snach i wizjach widziała ich śmierć i siebie, wpatrującą się w kolejną ranę postrzałową. To ją dręczyło, napełniając niepokojem i strachem. Gdy jej niepokój narastał, zaczęła się zastanawiać, czy Ameryka jest bezpieczna dla jej rodziny oraz czy opuszczenie kraju może ochronić ich przed paranoicznymi spiskami, które uważała za bardzo realne.

W objęciach tyrana

Grecki magnat morski, Arystoteles Onassis, zakochał się w Jackie Kennedy na długo przed śmiercią Johna F. Kennedy’ego, jego zabójstwo w końcu dało mu szansę zbliżenia się do niej. Onassis spotykał się już z zamężną siostrą Jackie, księżniczką Lee Radziwill, ale kiedy romans się skończył, Onassis wykonał swój ruch. Być może jej strach o dzieci uczynił ją bezbronną i pragnącą znaleźć bezpieczeństwo, wpadając w jego objęcia.

Onassis jednak nie był zainteresowany ojcostwem. Ledwie poświęcał uwagę własnym dzieciom. Ale jako jeden z najbogatszych i najpotężniejszych ludzi na świecie rodzicielstwo nie było zmartwieniem. Onassis był przyzwyczajony do tego, że dostawał to, czego chciał, a to Jackie była jego pragnieniem. W oczach Jackie Onassis był bogatym i potężnym mężczyzną, który mógł zapewnić bezpieczeństwo jej dzieciom. Para wyszła za mąż w 1968 roku. Od tego momentu stała się „Jackie Kennedy Onassis” lub „Jackie O”. Wychodząc za Onasisa Jackie nie wiedziała jednak wszystkiego o swoim nowym mężu. Magnat był brutalnym mężczyzną z rozpaczliwą potrzebą kontroli. Trzymał ją mocno w ryzach, nie pozwalając jej pracować i oczekując „dobrej żony”, którą widział w mediach. Ten scenariusz jednak również był już dla niej napisany. Arystoteles Onassis zmarł, zostawiając ją dwukrotnie owdowiałą w wieku 45 lat. Utrata męża oznaczała również utratę bezpieczeństwa, dla którego poślubiła Onassisa, pozostawiając ją ponownie bezbronną. To była jednak inna strata niż JFK czy Roberta, ale równie pełna pytań bez odpowiedzi i strachu przed tym, co będzie dalej.

Nowe życie poza polityką

Zanim Jackie została „Jackie O” i Kennedy, była dziennikarką. I pomimo tak wielu tragedii, jej miłość do sztuki pozostała. Po śmieci Onassisa została redaktorką w Viking Press New York City, obecnie znanej jako Penguin. Wydawnictwo umożliwiło jej współpracę z autorami przy ksiażce, która przedstawia senatora Edwarda M. Kennedy’ego, jej szwagra, jako cel zamachu. Książka, spotkała się z ostrym sprzeciwem. Recenzent New York Timesa najwyraźniej obwinił ją, stwierdzając: Każdy związany z jej publikacją powinien się wstydzić. Nie użył jednak imienia Jackie, ale jasno zasugerował redaktorkę książki Jackie Kennedy Onassis.

Jednak to jej nie powstrzymało. Jackie nie pozwoliła, by zawładnął nią jeden z najpotężniejszych ludzi na świecie, więc reporter gazety też tego nie zrobi. Zamiast tego podjęła pracę w Doubleday, ostatecznie obejmując stanowisko starszego redaktora. Pomogła opublikować ponad 100 książek i pracowała aż do śmierci w 1994 roku, pomimo odziedziczenia 26 milionów dolarów po Onassise. Świat wydawniczy był prawdopodobnie jedynym miejscem, jej oazą, w której mogła egzystować na pozór normalności.

Figlarna kochanka

Jackie Kennedy prowadziła kokieteryjne życie. Wielu opisywało ją jako atrakcyjną, naturalną kobietę i miała powodzenie u mężczyzn. Na długo przed Johnem F. Kennedym istniała kolejka zalotników i spotkań. Po śmierci JFK Jackie nie pozwoliła, by jej tragiczna strata pogrążyła ją w samotności. Jeden z bardziej głośnych romansów miał miejsce między nią a aktorem Paulem Newmanem. Chociaż była tylko przygodą na jedną noc.

Tym, jednak co sprawiało, że ​​ten romans był tak głośny, nie był ówczesny związek Jackie z Robertem w tym samym czasie. Wszyscy uważali Newmana i Joanne Woodward za jedną z najsilniejszych par Hollywood. Jackie natomiast przeszła od bycia Pierwszą Damą narodu do tej trzeciej. Ale małżeństwo Newmana przetrwało. Przygoda na jedną noc została szybko zamieciona pod dywan, przynajmniej dla małżeństwa aktora.

Obsesja na punkcie Jackie Kennedy

Fotograf Ron Galella określił śledzenie Jackie Kennedy jako jedno z najważniejszych wydarzeń w swojej karierze. Ale dla byłej Pierwszej Damy było to niekończące się nękanie. Ron nieustannie stał przed jej domem i czekał, żeby zrobić jej zdjęcie – podążając za nią i jej dziećmi. Była pod jego stałą obserwacją. Galella był znacznie gorszy niż reszta paparazzi, którzy mieli obsesję na punkcie Jackie.

W Town & Country, fotograf otwarcie przyznał: „w pewnym sensie [jest] moją dziewczyną” i dodał, że „lubiła być ścigana”. Galella przytoczył również jedno z wydarzeń: „Jechała do Jersey na polowania. Czuła, że ​​​​ją ścigałem, tak, jakbym na nią polował.… Podobało jej się [to]”. Polowanie Galelli na nią trwało przez większość życia Jackie po śmierci Johna F. Kennedy’ego. W 1981 roku, po dwóch procesach, Galelli groziło 60 lat więzienia, za jej prześladowanie. Po tym wyroku, wreszcie odetchnęła. Ostatnie 13 lat swojego życia, spędziła poza stałą obserwacją jej najbardziej czujnego prześladowcy.

Obsesje Jackie

Brzemię bycia pod ciągłą obserwacją mediów, nękało ją całe życie, ale bez pomocy JFK ten ciężar zdawał się ją miażdżyć, wywołując falę niepokoju. Po śmierci JFK wciąż nękały ją koszmary. Według przyjaciół (via People), wyobrażała sobie, jak go ocalić, tylko po to, by znów zobaczyć jego śmierć w swoim umyśle. Jackie nie myślała o celu strzelca. Zamiast tego myślała o swoich ruchach i o tym, czy mogłaby oddać swoje życie za życie męża w tamtej chwili. Poczucie winy sprawiło, że zaczęła rozważać odebranie sobie życia.

Myśli samobójcze dręczyły ją niemal nieustannie. Zmagała się ze swoim zdrowiem psychicznym po brutalnym leczeniu w Valleyhead Clinic – oddziale psychiatrycznym, na którym JFK przyjął Jackie po kłótni o jego romanse. Terapia elektrowstrząsami nie pomogła jej w depresji z powodu złego traktowania męża, ale pozostawiła Jackie z myślami o jej śmierci. Na szczęście miała wsparcie siostry, przyjaciół i leczenie opiekuńcze, które pozwoliło jej żyć jeszcze kilkadziesiąt lat.

W objęciach depresji i uzależnień

Tragedia wokół rodziny Kennedy, nękanie przez prasę i jej małżeństwo z kontrolującym Arystotelesem Onassisem bez wątpienia wpłynęły na uzależnienie Jackie Kennedy od alkoholu i narkotyków. Ale to nie śmierć męża była tego początkiem. Na długo przed śmiercią Johna F. Kennedy’ego, według „These Few Precious Days: The Final Year of Jack with Jackie” (via Independent). Zarówno Pierwsza Dama, jak i Prezydent przyjmowali zastrzyki amfetaminy od mężczyzny zwanego „Dr. Feelgood”, pomimo ostrzeżeń lekarza, że może to doprowadzić pacjentów do załamań psychicznych.

Pogrążona w depresji, Jackie nadużywała alkoholu i leków psychotropowych. Przed jedną z prób samobójczych, uchroniła ją jej siostra. W końcu Jackie poszła na terapię i całkowicie przestała brać narkotyki. Poradziła sobie z tym bezpośrednio w całkiem typowy dla niej sposób. Po prostu podjęła decyzję i na tym się skończyło.

Bezpieczna przystań

Kiedy John F. Kennedy zmarł, wiceprezydent został zainaugurowany jako nowy prezydent, a Biały Dom nie był już domem dla Jackie Kennedy. Wdowa przeniosła swoje dzieci do posiadłości w Georgetown w Waszyngtonie, należącej do przyjaciela i emerytowanego polityka. Ale Jackie był zmęczony polityką. Jej rola Pierwszej Damy i Waszyngtonu nie miała żadnego uroku. Z drugiej strony Nowy Jork był miejscem obiecującym i kiedy już się tam przeprowadziła, nigdy nie wyjeżdżała na dłużej niż na dłuższe wakacje. Nawet podczas małżeństwa z Arystotelesem Onassisem utrzymywała tam swoją rezydencję. Wydawało się, że Nowy Jork stał się jej bezpiecznym miejscem, przystanią, w której mogła stać się anonimowa.

Życie w ciągłym blasku reflektorów były dla Jackie dużym obciążeniem, dlatego pokochała swoje małe biuro z jednym okienkiem w Doubleday, gdzie współpracownicy traktowali ją jak kolejnego członka zespołu. Kiedy Jackie przegrała walkę z chłoniakiem, była bezpiecznie schowana tam, gdzie czuła się jak w domu. Majątek Jackie w chwili jej śmierci był nieco ponad dwukrotnie większy niż majątek, który odziedziczyła po swoim drugim mężu. Ale to jej stary, znajomy dom w Nowym Jorku zapewnił jej największy komfort, gdy wzięła ostatni oddech.

Źródła:

People, New York Times, Independent